Prolog

                 Co by było gdyby? – to najtrudniejsze i najczęściej zadawane pytanie na całym świecie, zadawane w każdej sekundzie, każdej minuty przez miliony ludzi. Co by się stało, gdym postąpił zupełnie inaczej? Prawda jest taka - nie ma na to odpowiedzi, nie ma i nigdy nie będzie rozwiązania tego odwiecznego problemu, a choć zazwyczaj wszyscy doskonale zdajemy sobie z tego sprawę, to i tak pozwalamy na to, by nasz mózg, nasza sfiksowana do granic możliwości podświadomość tworzyła niezliczone domysły i niespełnione scenariusze dotyczące naszego życia, które nigdy nie będzie dokładnie takie, jak byśmy tego pragnęli.

                Mówi się, że w obliczu śmierci, na chwilę przed tym jak znikniemy z tego świata, całe nasze życie przewija nam się przed oczami niczym film – klata po klatce uświadamiamy sobie wszystkie nasze życiowe błędy i sukcesy, które zdołaliśmy dokonać. Nie wielu tak naprawdę w to wierzy, ale nikt nie może nam udowodnić, że się mylimy – sami musimy tego doświadczyć. Pozostaje nam, więc samym dożyć do kresu naszej marnej egzystencji i przekonać się jak wyglądało nasze życie, które minęło tak szybko jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.

                Tonks nie umierała, przynajmniej nie fizycznie, a mimo to uporczywie starała się przywołać wszystkie swoje wspomnienia, wszystkie momenty, które znacząco wpłynęły na jej życie, zastanawiając się jakby się ono potoczyło, gdyby… właśnie gdyby co?

                W obliczu zaistniałej sytuacji, która mogła bezpowrotnie zmienić jej życie, a wymagała od niej natychmiastowej reakcji, zastanawiała się nad przeszłością, starając się zrobić to, czego nigdy nie robiła – wyciągnąć jakiekolwiek wnioski. Spojrzała w jego oczy, przepełnione miłością, którą zawsze w nich dostrzegała, nieświadome tego co zdążyła już zrobić – nieświadome tego, że gdy jego nie było, ona podjęła decyzję, która złamie mu zaraz serce. Chyba, że…

                Jeszcze przed chwilą, nim on się pojawił, myślała, że podjęła dobrą decyzję. Przecież była z niej taka zadowolona, była taka dumna. Chciała mu się pochwalić, ale on… Zadawała sobie teraz pytanie A co jeśli to jednak nie jest słuszna droga? Co jeżeli teraz powinnam zmienić zdanie?

                Musiała podjąć decyzję, musiała zdecydować się na ścieżkę, którą będzie podążać przez resztę swojego życia. Nie potrafiła wybrać, nie widziała jaka będzie jej decyzja, ale wiedziała, że może wybrać tylko jedną opcję, a robiąc to straci część swoich najbliższych. Musiała wybrać między nimi.

                Nigdy nie zastanawiała się nad sensem życia, zawsze działała instynktownie. Dopiero teraz, gdy przyszło jej się zmierzyć z tym nieoczekiwanym dylematem, zdała sobie sprawę, że życie jest jedną, wielką grą, a ona… właśnie ją przegrywała.